Diarios en Bicicleta

Heimwee naar Ecuador, Peru, Bolivia….

door Cees van Noort

De Bike-Dreams karavaan trok deze keer zonder grote problemen de grens met Argentinië over bij het plaatsje La Quiaca. Een groot bord met de afstand naar Ushuaia, ruim 5100 km, stond net na de grensovergang, ter bemoediging van ons voornemen….

De betere huisvesting was aanvankelijk het meest opvallende verschil, al werden de stemmen in het peloton steeds sterker dat alles in Argentinië beter was. Georges onze Belgische coureur liet daar steevast achter aan horen dat er een uitzondering gold voor de olijven van Peru.

Met de eindeloze wegen voor de boeg, begon ik steeds meer te missen van wat zo specifiek voor de vorige landen was.

Waar waren de fluitjes van de mensen en kinderen in het veld? Ik miste het :”Hé gringo, amigo!!!” en niet te vergeten alle verschillende hoedjes en klederdrachten van de vrouwen van Ecuador, Peru, Bolivia..Waar bleven de kinderen die mee holden met je fiets?

Langzaam realiseerde ik dat er sprake was van heimwee, in plaats van verrukking over dit nieuwe land dat we waren binnen gegaan.De Argentijnen bleken een stugger volk met een eigen soort Spaans, wat voor de Spaans sprekenden soms moeilijk te volgen was. Er vielen me steeds meer verschillen op. Waren de bussen in de vorige landen op de achterzijde versierd met Jezus die op zijn stralende hart wees, in dit land werden de achterzijdes van de bussen ordinair versierd met vrouwen in bikini, string of gewoon niets.

In de restaurants en later bij onze eigen barbecue keek je je ogen uit naar de lappen vlees die het halve bord bedekten. De aanwezigheid van een of meer ijstenten in elk dorp of stadje dat we aandeden, scoorde bij het peloton extra hoge cijfers..

Opmerkelijk was het feit dat de mensen in Argentinië meestal hun tanden in hun mond hadden, terwijl dat artikel in Ecuador, Peru en Bolivia erg schaars bleek te zijn.
Al direct na de grensovergang was me opgevallen dat de huisjes langs de kant van de weg, welke ik in een eerder verslag op hondenhokken vond lijken, waar doden of ongevallen veranderd waren. Nu waren de herdenkingsplekken voor doden of gewonden versierd met rode vlaggen of flessen. Het duurde even voor ik de betekenis daarvan achterhaalde….

Alle soorten bouwsels kwamen we tegen versierd met rode vlaggen en wimpels ter herdenking aan Gaucho Gil een cowboy die zelf een rode doek om zijn nek droeg. Hij wordt als een weldoener gezien en op deze manier herdacht.Bij deze bouwsels zie je van alles liggen, bananen, briefjes met bedankt Gauchito, branden er kaarsen of staan er pakken drinken. Bij andere plekken liggen er auto onderdelen, stuken van een fiets of banden en lijkt het meer op een berg schroot versierd met rode vlaggen.

De plekken met bouwsels waar flessen water bij staan in allerlei vormen en hoeveelheden hebben te maken met Diffunta Correa, een vrouw die in 1840 overleed door watergebrek, terwijl het kindje dat ze zoogde nog leefde. Om te voorkomen dat er mensen door watergebrek sterven worden er volle flessen water bij de herdenkingsplekken gezet.

Soms is er een toegangspoort naar het bouwsel gemaakt, een ander keer ligt er een wanstaltige hoop flessen bij…

De meeste Bike-Dreamers zullen zeggen en de wegen dan, vind je die niet beter… Daar scoren ze wel een punt mee. Opmerkelijk is dat er ineens geen Volvo vrachtwagens ons met grote stofwolken voorbij razen maar hoofdzakelijk Mercedes vrachtwagens. Zagen we voordien heel wat oude kevers rijden nu is het een mengeling van Franse en Amerikaanse automerken.In Chilecito zag ik een stel oude Renault 8 rijden uit de jaren 50 / 60 en een grote hoeveelheid Peugeot 404 en 504 uit de 70/80-ger jaren.Argentinië is duidelijk een beter georganiseerd land dat veel Amerikaanse trekjes heeft.Het teken voor de munteenheid, de peso’s, is hetzelfde als het dollarteken en de eetcultuur van de Amerikanen lijkt besmettelijk overgewaaid. Er lopen heel wat zwaarlijvige Argentijnen rond.

Het is een feit dat je in Argentinië gewoon brood koopt bij de bakker en daar staat dan geen vrouw of man met zakken broodjes voor om hetzelfde artikel te verkopen…..

Ik vond dat wel mooi in die andere landen, de heerlijke chaos en de wijze waarop iedereen aan een boterham trachtte te komen.Inmiddels een paar duizend kilometer het land ingetrokken, begin ik wat te wennen, maar het is mij qua levensstijl te Amerikaans / te Europees. De lengte van de wegen en vaak de eentonigheid van het landlandschap zijn voor mij een maatje te groot.Mijn hart ligt meer bij Ecuador, Peru en Bolivia...